Yağmur ve fırtınada yol alan, bazen geceleri de yola devam eden yorgun yolcular, Küçük Çekmece, Büyük Çekmece, Silivri, Çorlu ve Babaeski’de kısa molalar vererek, 1280 Recep ayının birinci günü (12 Aralık 1863) hedeflerine vardılar ve İzzet Ağa’nın evinin civarındaki iki katlı bir kervansaray olan Arap Hanına yerleştirildiler. Üç gün sonra Hz. Bahaullah ve ailesi, Mevlevi Tekkesine yakın Muradiye mahallesinde bir yazlık eve, bir hafta sonra aynı mahallede bir cami yakınındaki bir başka eve nakledildiler. Altı ay kadar sonra Selimiye Camiinin kuzeyinde Emrullah Evi olarak bilinen daha geniş bir binaya geçtiler.

Böylece, Hz. Bahaullah’ın Elçiliğinin en dramatik olaylardan birinin ilk perdesi kapanmış oldu. Şimdi perde, birinci Bahai yüzyılının en çalkantılı ve kritik döneminde açılıyor; bu dönem o elçiliği en muhteşem bölümünü, O’nun Mesajını dünyaya ve dünya hükümdarlarına ilanının öncesini oluşturacaktır. (Bahai Dininin 1. Yüz Yıl, sayfa 168)

"Hüzünlerle yıpranan, canına kastetme girişiminin etkilerinin hala acısını çeken, yakında belki yeniden sürüleceğini bilen, ama Emrine indirilen darbeden ve onu kuşatan tehlikelerden yılmayan Hz. Bahaullah, daha bu şiddetli imtihanı arkada bırakmadan önce, emsalsiz bir kudretle, Kendine tevdi edilmiş olan Elçiliği Doğu’da ve Batı’da en yüksek dünyasal yönetim makamlarını elde tutanlara ilana kıyam etti. O’nun bu ilanı sonucunda Zuhurunun güneşi en yüksek noktasından ihtişamla parlayacak ve Emrin İlahi kudretinin bereketini zahir edecekti."(Bahai Dininin 1. Yüz Yılı, sayfa 177)